Τον επόμενο μήνα κλείνουν περίπου 140 χρόνια απο την επανάσταση της 18ης Μάρτη του 1871, οπού η Γαλλία έζησε για 75 περίπου μέρες την προσπάθεια για αυτοδιέυθυνση. Με αυτή την εξέγερση τους οι Γάλλοι κατάφεραν να πετύχουν τον διαχωρισμό του κράτους απο την εκκλησία, την 10ωρη εργασία, την συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, και την δημιουργία κολεκτιβων στα εργοστάσια. Η κυβέρνηση Tiers συνθηκολογώντας με τους Πρώσους διέταξε την θανάτωση όσον συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και στα οδοφράγματα, με αποτέλεσμα οι νεκροί να φτάσουν τους 30.000 ανθρώπους. Σε ανάμνηση όλων αυτών οι σημερινή πολίτες αυτού του κόσμου, βλέπουν τα πάντα γύρω τους να γκρεμίζονται, απο εργασιακές σχέσεις μέχρι ότι άλλο βάλει ο νούς του ανθρώπου. Οι παγκοσμιοποίηση ισοπεδώνει τα πάντα. Το πισωγύρισμα είναι εμφανές σε όλες τις κοινωνίες, και τα κεκτημένα που οι αγωνιστές της εργατικής τάξης με αίμα κέρδισαν, θυσιάζονται στο βώμο του κέρδους και της εργατικής δουλείας. Δεν ξέρω για πόσο οι άνθρωποι θα ανέχονται αυτό το πισωγύρισμα, αλλά στην μνήμη αυτόν των αγωνιστών θα πρέπει οι λαοί να κάνουν κάτι. Δυστηχώς μόνο μια λύση υπάρχει. Η επανάσταση!! Τίποτα δεν κατακτάτε χωρίς αγώνες. Και οι αγώνες ξεκινάν απο ανθρώπους που είναι στο όριο. Στο όριο της φτώχιας, στο όριο της εξαθλίωσης. Και κακά τα ψέματα αυτή την στιγμή είμαστε όλοι στο όριο.Όπως είπε και ο Μπακούνιν "Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο αιώνιο πνεύμα, που δεν καταστρέφει και δεν εκμηδενίζει, γιατί αυτό είναι η ανεξάντλητη πηγή που αιώνια δημιούργει κάθε ζωή. Η ηδονή της καταστροφής είναι ταυτόχρονα μια δημιουργική ηδονή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου