Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Ηρθαν παλι οι αγιες ημερες!! Ημερες χαρας!! Ημερες καταθλιψης θα επρεπε να λεμε καλυτερα. Ο "εμπορικος κοσμος" ζητα τον οβολο μας, τα πιτσιρικια θελουν δωρα, και η τσεπη μας δισφωνη με ολα αυτα ριζικα!! Ως νεοπτωχοι ειναι τα πρωτα μας χριστουγεννα. Ουτε δωρο, ουτε μπονους, και σε πολλες περιπτωσης ουτε μισθος. Πρωτη φορα ως λαος δεν ξερουμε, αν στο γιορτινο τραπεζι θα εχουμε οχι γαλοπουλα η χοιρινο, αλλα αν θα εχουμε κατι να φαμε γενικοτερα. Πρωτη φορα το διλημα "μπουζουκια το βραδυ της πρωτοχρονιας η ενα ρεβεγιον σε καλο ξενοδοχειο" μετατρεπετε σε "ποιον θα παμε να φαμε στους δικους μου η στον αδελφο σου?". Και τα παιδια να θελουν δωρα. Και τι να κανης? Να τους πεις οχι? Και ομως!!! Φετος για πρωτη φορα δεν θα παρουν "καλο" δωρο. Εδω παιζεται αν θα παρουν δωρο γενικοτερα. "Κατσε ματακια μου να παρω πρωτα το δωρο (η την ανεργια σε πολλες περιπτωσης) απο την δουλεια και κατι θα σου παρω και εσενα. Τι απογοητευση οταν αντι για ολοκληρο δωρο (η ανεργια) παρεις μονο το μισο. Και τωρα τι κανουμε? Περνουμε δωρο στα πιτσιρικια η αγοραζουμε φαι και πληρωνουμε τις υποχρεωσης μας? Κακομοιρια. Εδω αλλοι εχουν την γιορτη τους αυτες τις μερες και κρυβονται μη παει και τους πουνε να κερασουν. Γαματα με μεγαλα γραμματα. Βεβαια θα προσαρμοστουμε. Ολοι προσαρμοζονται. Εμεις απο τα λιγα στα λιγοτερα, και οι πλουσιοι απο τα πολλα στα περισοτερα. Τρομερο ζωον ο ανθρωπος. Ευπροσαρμοστος. Υπαρχουν βεβαια και οι "ειδικοι" που βλεπουν κατι "θετικο" στην ολη ιστορια. Λενε οτι μπορουμε να "διδαξουμε τα παιδια να αρκουντε στα λιγα" να τους "δωσουμε ενα μαθημα για το τι παει να πει κριση" και με αυτο τον τροπο να τα βοηθησουμε να "σταθουν και αυτα ορθια και χωρις πολλες απαιτησης στους δυσκολους αυτους καιρους". Εγω πρωσοπικα δεν εχω και αλλη επιλογη. Αναγκαστικα θα πρεπει να μαθω το παιδι μου ολα αυτα που λενε οι "ειδικοι" να το μαθω. ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΡΑΓΚΟ. Το σιγουρο ειναι οτι μαζι με ολα αυτα θα το μαθω και αλλα πραγματα. Και αυτα αναγκαστικα. Θα πρεπει να το μαθω και να ζητιανευη μια δουλεια. και οταν πιαση την δουλεια να ειναι ταπεινος και να περνα απαρατηρητος για να μην τον διωξουν. Να περνει τα λεφτα που του δινει τ'αφεντικο γιατι "εδω ειναι νησι, αν κανης φασαριες θα το μαθουν ολοι, και που θα βρεις δουλεια ξανα?". Ελπιζω να μαθει το παιδι μου ολα αυτα. Να κρατα χαμηλα το κεφαλι. Αν θελει να επιβιωση. Αυτος ειναι και ο λογος που φετος θα του παρω μονο ενα βιβλιο δωρο. Τον "Τσελεμεντε του Αναρχικου".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου